رواية زين بقلم سحر فرج (كاملة)

تمسك الشغل بتاعى فى الشركه وتكون مديره مكتبى وتخلى بالها من كل شىء يخصنى وانا مش موجود .. ادى كل الحكايه .
ليل خدت نفس كبير وابتسمت وقالت .. اعذرنى يا استاذ زين والله انى فهمت طلب حضرتك غلط .. بس برضه لما اشتغل ويبقى معايا فلوس لازم اسدد ليكم كل قرش دفعتوه ليا انت ودكتور حسام وانا تعبانه .
زين ابتسم وقال.. يا ستى اقبلى الاول بس انك تشتغلى معايا ولما يبقى معاكى فلوس ساعتها نبقى نشوف الموضوع ده .. المهم انتى موافقه انك تشتغلى معايا فى الشركه ولا لا 
ليل بتفكر وردت وقالت .. اصل الصراحه دكتور حسام كان واعدنى انه يشوف ليا شغل هنا فى المستشفى وبالمرة علشان اضمن اقعد وانام فى سكن الممرضات علشان مش هاقدر اجيب شقه اعيش فيها لو جيت اشتغلت مع حضرتك فى الشركه .
زين ابتسم وقال .. يا ستى وافقى انتى بس انك تشتغلى معايا وسيبك من موضوع الممرضه والمستشفى ده ومالكيش دعوة بالسكن بتاع الممرضات .. وياريت تقبلى انك تيجى وتعيشى معانا فى الفيلا انا وعمر اخويا ووالدتى .. ماما ست كبيرة وعايشين لوحدنا وطول ما انا وعمر فى الشغل بنبقى قلقانين عليها وهى نفسها بتزهق من القاعده لوحدها .
ليل اتكسفت جدا من العروض اللى بيعرضها زين عليها .. بس فعلا هى محتاجه لشغل ضرورى علشان تقدر تصرف على نفسها وكمان محتاجه لسكن تعيش فيه بس استحاله تروح تعيش معاهم فى مكان واحد . 
زين باستغراب بصلها وقال .. نحن هنا روحتى فين وسرحتى فى ايه يا ليل 
ليل فاقت من سرحانها على صوت زين وهو بيتكلم وقالت .. ابدا انا مع حضرتك .. كل الحكايه انى بفكر مش اكتر .. بس خدت قرار وانا موافقه على موضوع الشغل ده .. بس للاسف مش هاقدر اعيش معاكم فى الفيلا .. كتر خيركم اوى لحد هنا ومش عاوزة احس انى حمل تقيل على حد فاعذرنى يا استاذ زين .
زين عيونه مركزه على عيون ليل وهى بتتكلم وفى حاجه غريبه شداه ليها مش عارف هى ايه فانتبه لكلامها وبص فى ساعته وقام وقف وقال .. على العموم انا عارف مين هايقدر يقنعك كويس بكلامى ده .. وسامحينى انا لازم استأذن دلوقتى علشان عندى شغل كتير وهابقى اعدى عليكى بالليل واخد قرارك النهائى .
ليل ابتسمت لزين وشكرته جدا على مجيه وتعبه معاها رغم شغله ووقته الديق ده وكمان على عرض الشغل وبعدها زين خد بعضه ونزل على مكتب حسام .
واول لما دخل حسان فرح بيه وقال .. اهلاااا زين الجبالى .. وحشنى يا صاحبى والله اتفضل اقعد .
زين باستعجال رد وقال .. اهلا بيك يا حسام واعذرني مش هاقدر اقعد معاك لانى هنا من بدرى و كنت عند ليل وعرضت عليها موضوع الشغل عندى فى الشركه وكمان انها تيجى وتعيش معانا انا وماما وعمر فى الفيلا .. لان زى ما انت عارف الفيلا كبيرة وفيها أوضتين مفروشين للضيوف فى الجنينه علشان لو هى
مرديتش تقعد معانا فى الفيلا نفسها .. المهم انا جيتلك دلوقتى علشان تقدر يا حسام تقنعها انها تيجى الفيلا .. وبخصوص الشغل هى موافقه عليه ومش معترضه .
حسام بفرحه رد وقال .. طب كويس اوى انها وافقت على موضوع الشغل واذا كان على السكن فده سهل اوى وانا شويه وهاطلع عندها واحاول اقنعها متقلقش .
زين اطمن وشكر حسام وبلغه انه هايبقى يرجع تانى بعد الشغل ويشوف قرارها الاخير
وباذن الله هتوافق .
واستأذن ونزل من المستشفى وركب عربيته وراح على الشركه . 
وطول الطريق صوره ليل لما شافها وهى خارجه من الحمام بشعرها مرحتش من باله وفضل بالمنظر ده لحد ما وصل عند الشركه وركن وطلع على فوق .
وعند الاسطى حسن اللى كان قرر انه يروح اسكندريه ويدور على جد ليل برهان السيوفى او يحاول انه يوصل لاى حد من اهل ليل على امل انه ممكن تكون ليل عارفه اى شىء عنهم وسابت البلد وراحت ليهم .
وصل الاسطى حسن اسكندريه وحس انه هايدور على ابرة فى كوم قش .. ومع كل ده قرر انه هايفضل يدور ويدور لحد ما يوصل لاهل ليل .
ولانه كان عارف من صاحب عمره عبد الرحمن ان القصر بتاع هدى مراته كان على البحر .. قرر انه يفضل ماشى قرب البحر ويفضل يسأل عن كل القصور اللى موجوده على بحر اسكندريه كله. 
وفضل ماشى ساعه واتنين وتلاته على رجليه فى عز الشمس يسأل كل اللى يقابله عن قصر واحد اسمه برهان السيوفى بقاله سنين طويله هنا فى اسكندريه .. لحد ما تعب من كتر المشى وقرر انه يقعد عند كشك قريب من البحر ويستريح شويه وبعدها يقوم ويكمل لف عن اهل ليل .
قرب من الكشك الصغير اللى