رواية زين بقلم سحر فرج (كاملة)

.. وعليكم السلام ورحمة الله وبركاته .. أؤمرنى يا حاج حضرتك عاوز مين 
الاسطى حسن ابتسم وقال .. الامر لله يا ابنى .. انا كنت بسأل على حد اسمه برهان السيوفى او سميحه بنته .
البواب باستغراب بصله وقال .. يا حاج اللى بتسأل عليه ده ماټ وشبع مۏت من اكتر من ثلاتين سنه هو والست بتاعته الله يرحمها وست سميحه هانم مش عايشه هنا هى كمان من زمان . 
الاسطى حسن اټصدم وقال .. انت بتقول ايه طيب سميحه الاقيها فين و مين عايش هنا فى القصر طيب !البواب رد وقال .. يا حاج الست سميحه هانم عايشه فى القاهرة من زمان اوى وبتيجى هنا ساعات كل فترة و اللى عايش هنا الست سماح هانم اختها هى وبنتها شاهندا .
الاسطى حسن مش عارف يعمل ايه او يتصرف ازاى حس انه زى الطفل الصغير اللى تايه ومش قادر يتصرف فابص للبواب وقال .. طيب لو سمحت انا عايز الست سميحه دى فى موضوع ضرورى اعمل ايه علشان اقابلها واقدر اوصل لها باى طريقه ارجوك لو سمحت .
البواب بأسف رد وقال .. اعذرنى يا حاج مع انى المفروض مقولش حاجه زى كده بس شكلك راجل طيب وغريب ومش من اسكندريه وصعبت عليا .. استنى ثوانى هاجبلك العنوان بتاع الست سميحه فى القاهرة وامرى لله .
الاسطى حسن فرح جدا وحس بشعاع امل بدا يظهر ليه وانه اخيرا هايقدر يوصل لاهل ليل ويبلغهم بالسر اللى مخبيه بقاله سنين جواه حتى عن مراته وبناته وعن ليل نفسها صاحبه الحكايه زى ما وعد ابوها من سنين طويله انه يفضل سر بينهم .
وكمان الحقيقه اللى هما ميعرفوهاش بقالهم سنين طويله لما افتكروا ان اختهم ماټت وڠرقت فى البحر .
وخلال دقايق كان وصل البواب ومعاه ورقه صغيرة مكتوب فيها عنوان سميحه فى القاهرة .
خدها الاسطى حسن منه وطلع المحفظه بتاعته وشالها جواها وطلع مبلغ صغير اداه للبواب وشكرة جدا ورغم معارضه البواب الا ان الاسطى حسن صمم انه ياخد الفلوس منه وسلم عليه وخد بعضه ورجع زى ما كان وقت ما وصل الصبح بدرى وراح عند عربيته اللى كان راكنها قريب من البحر اول لما جه اسكندريه وركبها وهو فرحان جدا رغم التعب والارهاق اللى كان حاسس بيهم انه قدر يوصل لاهل ليل وربنا وفقه فاحمد ربنا وشكره وطلع بالعربيه على طول فى طريقه على القاهرة .
وعند ليل فى المستشفى حسام كان قاعد معاها وبيحاول انه يقنعها بفكرة زين اللى وصل لها .. ورغم اعتراض ليل وعدم موافقتها انها تروح تعيش معاهم فى الفيلا الا ان حسام قدر يقنعها بعد ما فضل يشكر فى زين وفى عيلته جدا وبالذات والدته الست سميحه .
حسام عيونه عليها وبيقول .. والله ياليل زين ووالدته وحتى اخوه عمر ناس محترمه جدا وطيبين وهاتحبيهم .. وبعدين شغلك مع زين فى الشركه هاتحبيه جدا وهاتتعرفى على ناس كتير وتتعلمى منهم حاجات اكتر ومن خلاله
يا ستى ممكن تقدرى تكملى دراستك فى الجامعه زى ما كنتى عاوزة .. زين بيدى محاضرات هناك لطلبه كليه اعلام والكل بيحبه وهايقدر يساعدك وتكملى دراستك و تحققى احلامك وليكى عليا يا ستى انا اللى هابقى افتح معاه الموضوع ده قولتى ايه 
ليل محتارة ومحرجه جدا ومش قادره توصل لقرار وحسام حس بيها وبالحيرة اللى هى فيها وبصلها وقال .. يا ليل والله انا مش هاقولك على حاجه غير لما اكون متأكد منها وواثق فيها مليون الميه انها فى مصلحتك .. وزين ده صاحب عمرى من ايام ثانوى ومش لسه هاعرفه يعنى دلوقتى وهاعرف عيلته .. توكلى على الله ووافقى وهاتصل بزين وابلغه بموافقتك ومن بكره ان شاء الله تقدرى تخرجى من المستشفى وتعيشى معاهم وتبدأى الشغل على طول .. ويا ستى انا معاكى خطوه بخطوة ومش هاسيبك ابدا وهاطمن عليكى على طول من زين اول باول .
ليل ابتسمت وقالت .. موافقه بس بشرط .. استاذ زين قالى ان فى اوضتين فى الجنينه عندهم انا هاعيش فيهم واكل واشرب مع نفسى مش عاوزة ابقى عاله على حد فيهم .
حسام ضحك وقال .. مفيش مشكله ده انتى دماغك ناشفه اوى وغلبتينى يا شيخه ولا الصاعيده .. اهم حاجه تكملى علاجك ومتهمليش فيه بدل ما ارجعك هنا تانى المستشفىوالمهم دلوقتى تجهزى نفسك وتستعدى وانا هاروح اتصل بزين وابلغه بموافقتك واشوف هايجى هو يخدك ولا هايبعت عمر .
وفعلا خرج حسام ونزل على مكتبه ومسك موبيله وبلغ زين بكل اللى حصل معاه هو وليل وانها اخيرا وافقت انها تخرج من المستشفى وتعيش معاهم وتشتغل كمان معاه وبالشرط اللى هى قالت عليه .
زين ابتسم لا اراديا لما حسام بلغه على شرطها وفرح من جواه وبلغ حسام انه هايجى هو
وعمر ياخدوها بالعربيه كمان نصف ساعه علشان عندهم شغل مهم الصبح بدرى وده الوقت المناسب ليهم حاليا .
وفعلا خلال نصف ساعه كان حسام خلص كل ورق المستشفى بتاع ليل وكتب لها على الخروج وخد بعضه وراح لها تانى على اوضتها وبلغها باللى زين قاله كله وهى جهزت نفسها وكانت فى انتظارهم . تفكيرها كان مشوش وكانت حاسه انها راحه على المجهول .
وفى وسط تفكيرها ده زين وعمر كانوا وصلوا ودخلوا اوضتها وسلموا عليها .
وفى طريق اسكندريه الصحراوى المؤدى على القاهرة كان الاسطى حسن راكب عربيته بيفكر فى كل اللى حصل معاه ورجع بزكرياته لعبد الرحمن صاحب عمره والمواقف الجميله اللى كانت بينهم من ساعه ما شافه بعض وحتى ولاده ليل ومراحل طفولتها حتى لما كبرت وبقت عروسه وللاسف كان بدأ يتعب جدا من اليوم الطويل اللى هو مر بيه ده وڠصب عنه عيونه كانت بدات تغمض وتفتح من الارهاق وقله النوم وللاسف