رواية امل الحياة الفصل التاسع والعشرين 29 " بقلم يارا عبدالعزيز "
و الله يا ريان لو فكرت كدا تخوني هنفذ ټهديدي بتاع انبارح و همشي انا و اللي في بطني و مش هتعرفلنا طريق
اتصنع الخۏف و اتكلم بحنان
لا يحبيبي انا مش اد تهدديتك خالص
فكلها حجابها بحنان و ضمھا لحضنه بحنان و اشتياق اتنفضت حياة و اتكلمت بخجل مفرط و همس
مش هنرجع الحفله!
هز راسه بالنفي اتكلمت بهمس و خجل
انا نسيت ماما خالص احنا سبنها هناك ممكن ترن على اي حد يجيبها
قبل رأسها برقه و اتكلم بحنان
حاضر هرن على عمر يجيبها
و قبل ما يرن كان عمر بيرن عليه قعد جانبها و مسك ايديها و بايديه التانيه كان ماسك الفون
فيه حاجه يا عمر
عمر بهدوء انت فين الصحافه كلها بتسأل عليك و بعدين انت لسه جاي ايه اللي ماشك فيه حاجه حصلت انا خۏفت عليك
حياة بهمس في أذنه عشان عمر ميسمعهاش
امم اسأله كدا نسمه لسه موجوده
بقلمي يارا عبدالعزيز
رفع حاجبه باستغراب و اتكلم بنفس همسها
اكيد موجودة مش هتمشي الا لما تعرف اللي حصل بيني و بينك الاول
قفل المكالمه و اتكلم بهدوء
ترجعي ليه احنا هنا لوحدنا مفيش حد خالص في القصر نبقى مع بعض لوحدنا احسن صح
هزيت راسها بالنفي و اتكلمت پحده
شوفت اخر جمله قالتلها نسمه ايه و الله قله الذوق دي بتاعت واحدة خديت راجل من مراته انا بقى هعرفها و هي متنتصرش عليا هنرجع الحفله دلوقتي
هاخدلك انا حقك منها
حياة برقه
لا انا هاخده يلا بقى
بصلها بحب و نفخ بقله حيله
اممم يلا يحياة يلا اما نشوف اخرتها
سقفت بفرحه
بحبك
اتكلم بضعف
طب اجبها هنا و اموتها قدامك و منروحش في حته
اتجاهلته و قامت تظبط حاجبها و من جواها بتتوعد لنسمه
مشيوا و رجعوا الحفله و كانوا لسه داخلين الفندق اللي فيه القاعه حياة شبكت ايديها في ايديه ابتسم بحب
اتكلمت بسخريه
على فين السهره لسه طويله معلش مشينا انا و ريان فجأة بس كانا عايزين نبقى لوحدنا شويه و بعدين اصلا ريان بيحب يبعدني عن الدوشه عشان البيبي
اللي في بطني
نسمه بصتلها پصدمه و دموع و اتكلمت پغضب
ريان بصلها پغضب و كان لسه هيتكلم لكن حياة قاطعته و هي بتتكلم بسخريه
فعلا !!!!
طب بصي بقى عشان انتي واخده في نفسك مقلب جامد اوي حبيبتي انتي كنتي مجرد ورقتين عرفي قطعهم لما مبقاش عايزاك اصلا اكيد مش هتتساوي بجواز رسمي مفيش غير واحدة بس اللي دخلت قلبه و حياته و بيته انتي ااه تقارني نفسك بس باللي شبهك انما انا فانتي شوفتك بنفسك من شويه و هو بيعلن جوازنا انا في العلن و انتي كنتي في السر و حطي تحت كنتي دي مليون خط ماشي يا نسوم
نسمه كانت بتبصلها بالم و دموع مقدرتش تستحمل اكتر من كدا و مشيت برا الحفله كلها حياة بصتلها ببأبتسامه سخريه و هي بتاخد العصير و بتشرب منه بثقه
بصيت لريان اللي كان واقف يبصلها باعجاب بحب
نكمل الحفله بقى انا كدا ارتحت
ابتسم بحب
ريان يلهوي الصحافه صورتنا
ريان بعشق مش قادر و الله
كريم
